“ ကြက်နက်မ ”

ဇာတ်လမ်း / စာရေးသူ - “ မိုးစွေ ” ( ဖြစ်ရပ်မှန် )

( စ - ဆုံး )

ထူးခြားဆန်းကျယ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းတွေအကြောင်း… ၊

သိပ္ပံပညာနဲ့အဖြေမရှာနိုင်တဲ့အခြားကမ္ဘာတစ်ခုကအဖြစ်မှန်တွေ ၊

ကြောက်စရာကောင်းလွန်းတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေ ၊ ထူးခြားကမ္ဘီရပစ္စည်းတွေ…

စတဲ့ စတဲ့အကြောင်းတွေနောက်ကိုအခြေခံပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်ကျောရိုးယူနေရာဒေသအပေါ်မူတည်လို့

ဇာတ်လမ်း ၊ ဇာတ်အိမ်ဖွဲ့ပြီးရေးသားတတ်တဲ့ ဂမ္ဘီရစာရေးသူတစ်ယောက်အဖြစ် ဇာတ်လမ်းလေးတွေ

ရေးရတာ ကျွန်တော့်ဝါသနာတစ်ခုပါပဲ …

တစ်နေ့ မှတ်မှတ်ရရပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ရေးလက်စ“ ချောင်းဘေးနားကသရဲမ ” ဆိုတဲ့

ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းလေးကိုရေးပြီးလို့ ရက်ပိုင်းလောက်အကြာမှာ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို

ကချင်ပြည်နယ်ဘက်က ကျွန်တော့်အမေရဲ့အစ်မ … ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကြီးကြီးမိသားစု

ရန်ကုန်အလည်အပတ်ဆိုပြီးရောက်လာခဲ့ကြတယ်… ၊ ကျွန်တော်တို့ ကြီးကြီးရဲ့ ခင်ပွန်းသည်

ဦးလေးဖြစ်သူကို ကျွန်တော်တို့ ကလေးကတည်းက နှုတ်ကျိုးနေတဲ့အတိုင်းဘဘလို့ပဲခေါ်ပါရစေ… ၊

ကျွန်တော်တို့ ဘဘ က ကချင်ပြည်နယ်ဇာတိ ၊ ဂေါ်ရခါးလူမျိုးတစ်ယောက်ဗျ ၊ သူတို့ဇနီးမောင်နံမှာ

သမီးလေးနှစ်ယောက်ရှိတယ်… ကျွန်တော့်အစ်မတွေပေါ့….ဒါတွေထားပါ….အမျိုးတွေစပ်နေရင်

စာရှည်သွားလိမ့်မယ်… ၊ လိုရင်းပြောရရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဘဘ က ကချင်ပြည်နယ်ဇာတိ…

သူငယ်ငယ်လေးကတည်းကနယ်အစုံနီးပါးပေပေတေတေလျောက်သွားခဲ့ဖူးတဲ့သူတစ်ယောက်

အကြောက်အလန့်လည်းရှိတဲ့သူမဟုတ်ဘူး ၊ သူကိုယ်တိုင်မထင်မှတ်ပဲရခဲ့ဖူးတဲ့ ကမ္ဘီရပစ္စည်းတွေ

ရေဆင်တို့…စသဖြင့်ကြုံဖူးတဲ့သူ.. ၊ စုန်းဆိုလည်းမီးစုန်းလိုစုးမျိုးတွေနဲ့တွေ့ပါများလွန်းလို့အခြားသူတွေ

ပတ်ပြေးနေရင်တောင် သူကအရေးမစိုက်တဲ့သူ …၊ မကြောက်တတ်တဲ့သူမို့လားမသိဘူး

သရဲ ၊ တစ္ဆေကလည်းသူ့ကိုခဏခဏခြောက်လန့်တယ်လို့ပြောတယ်… ၊ ဘယ်နေရာသွားသွား

ပရလောကနဲ့ပတ်သတ်ပြီးသူ့ကိုယ်တွေ့တစ်ခုအမြဲရခဲ့လေ့ရှိတယ်… ၊ နောက်ပြီးသူ့ရဲ့ထူးခြားချက်က

သူကဘုရားတရားလည်းအလွန်အမင်းကိုင်းရှိုင်းရိုသေတတ်တဲ့သူ ၊ ပုတီးစိတ် ၊ တရားထိုင်လည်း

အမြဲလိုလုပ်တဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာပဲဗျ ၊ သူများလိုသောက်သောက်စားစားလည်းမရှိဘူး.. ၊

သူ့လိုလူမျိုးကျတော့ ကံနိမ့်လို့ သရဲ့ခြောက်ခံရတယ်ဆိုပြီးပြောရခတ်နေပြန်ရော့လေ… ။

ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဘဘရန်ကုန် လာလည်တာထီပေါက်တာထက်ပျော်မိတယ်… ၊

ကျွန်တော့်လိုအခြားကမ္ဘာ….ပရလောကတို့ ၊ ဂမ္ဘီရဆိုင်ရာနယ်ပယ်တွေအကြောင်း ၊ သရဲခြောက်တဲ့

အကြောင်းတွေ စိတ်ဝင်စားသူအတွက် ဘဘကရေးမကုန်နိုင်တဲ့ ကုန်ကြမ်းထုတ်စက်ရုံကြီးပဲဗျ…. ၊

သူကြုံခဲ့သမျှအဖြစ်အပျက်တွေကလည်း ကျွန်တော်ရေးဖူးတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေလိုတစ်ခုနဲ့တစ်ခု

ထပ်တယ်ဆိုတာမရှိဘူး…အသစ်အဆန်းတွေချည်းပဲ…. ၊ ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော်လည်းအလုပ်ပိတ်တော့

ဟန်ကျတာပဲ… ၊ ဟော့ ပြောရင်းဆိုရင်းလဖက်ရည်ချိန်ရောက်လာလို့ ကျွန်တော့် ဘဘနဲ့ ကြီးကြီးတောင်

အိမ်ပေါ်တက်လာကြပြီ…. ၊ ကြီးကြီးကမေမေနဲ့ စကားသွားပြောပါစေလေ…ကျွန်တော်ကတော့ ဘဘကို

ရအောင် ချုပ်ပြီးဖမ်းရမယ်…. ။

“ ဘဘ….. ”

“ ဝေ့ ဘာလဲကွ….. ”

“ ဟာ….ငါ့သားကြီးတောင်အရပ်ကြီးနည်းတဲ့အရှည်ကြီးမဟုတ်တော့ဘူး…အားလား ”

“ ဟုတ်တယ်ဘဘ….ဒီမှာထိုင်ပါဦးဘဘ ကျွန်တော် ရေနွေးနဲ့

လဖက်ရည် ၊ လဖက်သုတ်လေးသွားယူလာခဲ့မယ် ”

ကိုယ့်အကြံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းဖင်ပေါ့နေတာပဲ…. ၊

သူ့အကြိုက် က လဖက်သုတ် ပုစွန်ခြောက်များများ ၊ ဆီရွဲရွဲလေး ၊ လဖက်ရည်က

ပေါ့ဆိမ့် ၊အဖန်ရည် ပူပူခါးသပ်သပ်လေး… ၊ ကျွန်တော်သိတာပေါ့…. ၊အိမ်အပြင်ကို

ကြည့်လိုက်တော့လည်းရာသီဥတုကကိုယ့်ဘက်ပါနေပြန်တယ် … ၊

ဆောင်းဝင်ခါစလေးမို့အေးစိမ့်စိမ့်လေး…. ။

“ ဘဘ ကျွန်တော့်ကို ဖြစ်ရပ်မှန်တွေ ပြောပြဦးလေဗျာ…

ကျွန်တော် ဇာတ်လမ်းရေးမယ်လေ… ”

“ ငါ့တူကြီးမင်းကိုဘဘပြောထားတာအများကြီးပဲလေ… ”

“ ဟီးဟီးဟုတ်တယ်လေဘဘအဲ့ဒါတွေအကုန် ရေးပြီးပြီ ”

“အားလား…တယ်လက်သွက်တဲ့ကောင်ပါလား… ”

“ ဒါနဲ့ သားဖေကြီးရော.. ”

“ ဗျာ..ဖေဖေလားဖေဖေအလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်ခဏသွားတယ် ဘဘ ”

“အေးအေး…ဘဘကပြောပြတာရပါတယ်…သားရောအားရဲ့လား ”

“အားတာပေါ့ဘဘရာ..ဒီနေ့လေးရှားရှားပါးပါးအိမ်ကပ်တုန်းလေး

ဘဘဆီကဇာတ်လမ်းတွေ မှတ်ထားချင်လို့ ”

ဘဘရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်လည်းဖုန်းရဲ့အသံဖမ်းခလုတ်လေးကို

ဖွင့်ထားလိုက်တော့တယ်…. ၊

“ ဘဘတို့ငယ်ငယ်ကတော့အခုနေတဲ့ ကချင်ပြည်တယ်ထဲက (…)မြို့ဆိုတာ

တကယ့်တော့ကြီးပါပဲ…ဘဘတို့က မြို့အစွန်ရပ်ကွက်ဆိုတော့ပိုဆိုးသေး..

အပင်ကြီးတွေ သစ်ရပ်ဝါးရိပ်ကလည်း ထူထူလမ်းမီးမပြောနဲ့ ဟိုနားဒီနားညရေးညတာဆို

လက်နှိပ်ဓါတ်မီးတောင်မသုံးနိုင်ကြလို့ မီးတုတ်ကိုယ်စီကချင်ဓါးကိုယ်စီနဲ့ တောတိုးကြတာပဲကိုယ့်လူရေ… ”

အဲ့လိုနဲ့အစချီပြီး… သူတို့ငယ်ငယ်ကဖား ၊ ငါး… ဟင်းစားရှာထွက်ရင်းရေသရဲနဲ့ကြုံတာတွေ ၊

ကျွန်တော်ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ “ ညမအိပ်ရ ” ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲကသေပြီးသားသူကိုဖုတ်သွင်းတဲ့အကြောင်းတွ ၊

အမဲလိုက်တဲ့အကြောင်းတွေ ၊ ဖားကန့် မှော်ထဲ က ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ၊

ပယောဂအကြောင်းတွေ ၊ သူတို့လူပျိုအရွယ်လောက်ရောက်တော့ ရေခဲတိုက်နားမှာ

သရဲခေါ်နည်းဆော့မိလို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အဖြစ်ဆုံးရတဲ့ ကြောက်စရာဖြစ်ရပ်တွေ ၊

စုန်းတွေအကြောင်း ၊ စတဲ့ စတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကိုစီကာပတ်ကုန်းသူကတစ်ခုပြောလိုက်

ကျွန်တော်ကသိချင်တာလေးတစ်ခု ဖြတ်မေးလိုက် သူကတစ်ခုဆက်ပြောလိုက်နဲ့အဆင်ကိုပြေနေတာပဲ… ၊

သူပြောခဲ့သမျှအထူးအဆန်းကြောက်စရာကောင်းတဲ့ သဘာဝလွန်အဖြစ်အပျက်တွေထဲက

ကျွန်တော် တော်တော်လေးစိတ်ဝင်စားတဲ့အကြောင်းလေးရှိတယ်ဗျ…အဲ့အဖြစ်အပျက်မျိုးအပြင်မှာ

တစ်ကြိမ်မှ မကြားဖူးသေတော့အဆန်းလေးလည်းဖြစ်နေတယ်… ၊အဖြစ်အပျက်အစအဆုံးကိုတော့

ဖတ်လို့ကောင်းအောင် ဇာတ်လမ်းသဘောမျိုးလေးနဲ့ ကျွန်တော်ပြန်စီရေးသားလိုက်ပါတယ်… ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကချင်ပြည်နယ် ရှိ မြို့ကြီးတစ်မျို့တွင်ဖြစ်သည် ……..

“ ဂျာမွန်းအောင်ကို ကြည့်ဦးကွာတစ်နေ့တစ်ခြားပိန်ပိန်လာတာ

လူရုပ်တောင်မပေါ်တော့ဘူး… ”

“အေးလေ…အရင်ကဒီလိုမှမဟုတ်တာသူ့ကိုယ်လုံးလေးကမယ်ကမ္ဘာကိုယ်လုံးလေးကို ”

“ ဟေ့ကောင် မင်းညီမဘယ်ကနေဘယ်လိုစပြီးဒီလိုဖြစ်တာလဲ ”

ပေါင်းနေကျ ပြောမနာဆိုမနာအိမ်နီးချင်းသူငယ်ချင်းသုံးယောက်ဖြစ်ကြသည့်

ရမ်းဗဟာဒူး ၊ ဂွမ်ဆန်လီ ၊ မွန်းအောင် တို့ထဲမှ ဂွမ်ဆန်လီ၏အပျိုအရွယ် ညီမဖြစ်သူလေးမှ

တစ်နေ့တစ်ခြားအစာမဝင်ဘဲတကယ်ကိုယ်လုံးအရိုးပေါ်အရည်တင်ဖြစ်ကာ

ရေကိုပင် မနည်းတိုက်နေရသည်အထိအခြေအနေဆိုးနေချေပြီ ၊ ဆရာဝန်များ ၊ သမားတော်များ ၊

ဆေးမှီးတိုဆရာများကပင်ဂျာမွန်းအောင်၏ ရောဂါကိုသေချာမပြောနိုင်ဘဲလက်လျော့လိုက်ကြလေသည် ။

“အေးကွာ… ငါ့ညီမလေးဂျာမွန်းအောင်ကအကောင်းကြီးကွ

အကောင်းကြီးကနေညညဆိုမအိပ်တော့ဘူးငုတ်တုတ်ထိုင်နေတယ် ၊

ပြီးတော့ သူ့ကိုမေးရင်လည်းအိပ်မပျော်ဘူးတဲ့

အိပ်လို့မရဘူးပဲပြောတယ် ၊အစာကျွေးလည်းမစားချင်ဘူးပဲငြင်းတယ် ၊

နောက်ပိုင်းအိပ်ယာထဲမှာတခွေခွေနဲ့ တပိန်ပိန်တလိန်လိန်နဲ့ စကားလည်းနည်းသွားတယ်

နာတာရှည်ရောဂါသည်လိုဖြစ်သွားပြီးအိပ်ယာထဲမှာပဲမင်းတို့တွေ့တဲ့အတိုင်း

ရောဂါဖိစီးမှုကိုခံနေရတာပါပဲကွာ…သူ့ဟာကဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိတာရယ်

ဆရာဝန်တွေကအစ ဘာရောဂါမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတာတွေကပိုဆိုးနေတယ် ”

ဂွမ်ဆန်လီမှ သူ၏ ညီမအကြောင်းကိုပြောပြလိုက်ရာရမ်းဗဟာဒူးမှအကြံတစ်ခုပေးလိုက်လေသည် ။

“ ဒီအတိုင်းဆိုလူတစ်ယောက်လုံးမျက်စိရှေ့မှာတင် လက်လွတ်လိုက်ရလိမ့်မယ်နော်

မင်းညီမဂျာမွန်းအောင်ဆိုတာလည်းငါတို့ညီမလေးပါပဲကွာ….ငါအကြံပေးချင်တာက

တို့(…)နားကနတ်ဆရာကြီးဆီမှာနောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပယောဂစစ်ဆေးရင်းကုခိုင်းကြည့်ပါလား

မင်းတို့ငါတို့မသိနိုင် ၊ ဆရာဝန်တွေ ၊ သမားတော်တွေ မမြင်နိုင်မစမ်းသပ်နိုင်တဲ့ရောဂါဆိုတော့

နောက်ဆုံးနည်းအရ ငါ့စိတ်ထင် ပယောဂပဲဖြစ်ရမယ်…ဟုတ်မဟုတ် နတ်ဆရာဆီရောက်ရင်

သိရမှာပေါ့ကွာ…. ”

ရမ်းဗဟာဒူးပေးလိုက်သည့််အကြံကိုမွန်းအောင် မှ

“ နေဦးကွာ…ဒီနတ်ဆရာဆိုတဲ့လူကြီးကိုငါမယုံဘူး… ၊

သတင်းတွေကြားထားတာလဲဒီလူကြီးက ပြုစားတတ်တယ်… ၊

အောက်လမ်းနည်းတေါနဲ့လူတစ်ယောက်ကိုဖျားနာအောင်လုပ်မယ်…

ပြီးရင် လူနာသူ့ဆီကိုမလာလာအောင်လုပ်တယ်..

လူနာကသူ့ဆီရောက်လာပြီးသူကုမှ သက်သာမယ်မှန်းမသိတာနဲ့

လူနာရှင်ကိုဈေးကိုင်တော့တာပဲလို့ ငါကြားဖူးတယ် ”

“ ဟင်ဟုတ်လား…ဒီအတိုင်းဆိုအဆင်မပြေဘူး…နော် ”

ဂွမ်ဆန်လီမှ စိုးရိမ်သွားသည်ကိုသိလိုက်သောအခါ

ရမ်းဗဟာဒူး က

“ မွန်းအောင်ရာ..မင်းပြောတာတွေ မင်းကြားလာတာတွေက

တကယ်ဟုတ်တယ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာမင်းအာမခံနိုင်လား…

ဟိုကတကယ်ကျင့်ကြံအားထုတ်တဲ့သူဆိုရင် မင်းအပြစ်ရနေဦးမယ်နော်

ငါပြောချင်တာသူငယ်ချင်းဂွမ်ဆန်လီမင်းညီမလေးဂျာမွန်းအောင်အခြေအနေကို

မင်းလည်းသိတယ် ငါတို့တွေလည်းသိနေကြပြီ…နောက်ဆုံးသူ့အတွက်

ကောက်ရိုးလေးတစ်မျှင်စာအခွင့်အရေးရှိမယ်ဆိုလည်းငါတို့ဖမ်းဆုတ်ထားရမှာပဲ

တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ငါတို့အရင်လို ဝိုင်းရှင်းလိုက်မယ် မင်းဘာမှပူမနေနဲ့

မင်းတို့အိမ်ကလူကြီးတွေသဘောတူအောင်လည်းငါဆို့ရအောင်လိုက်ပြောပေးမယ်

ပြီးရင် ဂျာမွန်းအောင်လေးကိုငါတို့ကိုယ်တိုင် နတ်ဆရာဆီခေါ်သွားပေးမယ်ကဲကြာတယ်

အထုပဲအစီအစဉ်အတိုင်းစလိုက်ကြစို့….. ”

သူ့အိမ်ကိုယ်တက်အိပ်တက်စား ၊ ကိုယ့်အိမ်သူတက်အိပ်တက်စား

လုပ်နေကြမို့ သွေးပိုနီးကြသည် ၊ တစ်ယောက်ထိလာလျှင်လည်းကျန်နှစ်ယောက်ကအမြဲ

လိုက်ရှင်းပေးလေ့ရှိသည် ၊ တစ်ယောက်ကငရဲသွားမည်ဆိုပါကကျန်နှစ်ဦးမှာလည်း

အနောက်မှ လိုက်ဖို့အသင့်ရှိနေသည့် သွေးသောက်များပင် ၊ ယခုလည်းဂွမ်ဆန်လီ၏

ညီမဖြစ်သူဂျာမွန်းအောင်အတွက် သူတို့ နတ်ဆရာကြီးဆီကိုသွားကြမည် ၊ ထိုသို့သွားရန်ခွင့်ပြုပေးဖို့

လူကြီးမိဘများထံခွင့်တောင်းရာ နားဝင်အောင်ပြောပြတတ်သူ ရမ်းဗဟာဒူးကြောင့် လက်ခံသွားကာ

လူကြီးများမှ သူတို့ပင်လိုက်လာခဲ့ကြသည် ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အိမ်အခန်းထဲသို့မဝင်ခင်မှပင် နတ်ဆရာကြီး၏ တစ်အိမ်လုံးတွင်အနီရောင်စက္ကုစများ

လိုက်ကာနီနီများဖြင့် ဝေ့ယမ်းစီးကြီးနေသည်ကိုမြင်လိုက်ရသည် ၊အိမ်တွင်းမှအခန်းထဲရှိအသက် လေးဆယ်ဝန်းကျင်ရှိ ဆရာဖြစ်သူကိုတွေ့လိုက်ရသည် ၊ နတ်ဆရာကို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြပြီးနောက်

နတ်ဆရာကသူ့လုပ်ငန်းဆောင်ရာအတိုင်းဝိဉာဉ်ခေါ်၍စစ်ဆေးပေးလေသည် ….

ဆရာရှေ့တွင်အားယူရင်းလက်အုပ်ချီက ကြိုးစားထိုင်နေသည့် ဂျာမွန်းအောင်၏

နှဖူးနေရာကိုနတ်ဆရာမှလက်ညှိုးဖြင့်ထောက်ကာမျက်စိမှိတ်လျက်ဖြင့် တတွတ်တွတ်ရွတ်ဆိုနေလေသည် ၊

ထိုသို့လုပ်နေသည်ကိုရမ်းဗဟာဒူး ၊ ဂွမ်ဆန်လီ ၊ မွန်းအောင်တို့ သုံးယောက်သားအပြင် မိသားစုဝင်များ

စုစုပေါင်းရှစ်ဦးလောက်မှ ဂရုတစိုက်အသက်ရှုသံပင်မကြားရလောက်အောင် ကြည့်နေမိကြသည် ၊

ထိုစဉ် ဆရာရှေ့မှ လက်အုပ်ချိလျှက် ထိုင်နေသည့် ဂျာမွန်းအောင်တစ်ယောက်အသားများတဆက်ဆက်

တုန်းလာရင် လက်များမှာလည်းတုန်ယင်နေရင်းမျက်လုံးမှိတ်လျှက်သားဖြင့် ကြောက်မက်ဖွယ်

ရယ်မောနေလေသည် ။

“ ဟီးဟီး…ဟီး…ဟီး…ဟီး ”

ထိုအချိန်မှ နတ်ဆရာကအသံကျယ်ကြီးဖြင့်အမိန့်ပေးလိုက်သည် …

“ နင်ဘယ်သူလဲ … ၊ ဒီကလေးမကိုဘာလုပ်ထားလဲ ၊ ဘာလို့လုပ်တာလဲပြောစမ်း ”

နတ်ဆရာမေးလိုက်သည့်နှင့် တစ်စုံတစ်ရာအပူးကပ်ခံနေရသူဂျာမွန်းအောင်မှ

ရယ်မောရင်းဆံပင်အရှည်ကြီးကိုဝှေ့ယမ်းကာမျက်နာတစ်ပြင်လုံးဆံပင်ရှည်ကြီးများဖုံးလျက်

အသံတုန်တုန်ယင်ယင်အက်ကွဲသံကြီးဖြင့် ပြန်ဖြေသည် ။

“ ငါ့နာမည်ကမိုင်းရာ ”

“ ဟင်…. ”

နာမည်ကြားလိုက်ပြီးနောက်အားလုံးအံသြသင့်နေကြသည် ၊

အထူးသဖြင့် ရမ်းဗဟာဒူးတစ်ယောက်အသံပင်မထွက်နိုင်ပါဘဲ ကြက်သေသေသွားမိလေသည် ။

ထိုစဉ်ဆရာကတိတိကျကျ ထပ်မေးလိုက်ရာ…

“အေး..ငါ့နာမည် မိုင်းရာ…ဒေါ်မိုင်းရာ…

မြို့စွန်(….)က(…)မှာနေတယ် … ”

“ ဟာ….. ”

လူတွေအကုန်အံသြသင့်သွားရပြန်သည် ၊ မအံ့သြနိုင်ရိုးလားဒေါ်မိုင်းရာဆိုသူမှာ

အခြားသူမဟုတ် ရမ်းဗဟာဒူး၏ မိခင်ကြီးပင်…. ၊ ဆက်၍

“ ဟီးဟီး…ဟီးဟီး…ငါအဲ့ဒီ့ကောင်မကို ကြည့်မရလို့အသေလုပ်တာဘာဖြစ်လဲဟီးဟီးဟီးဟီး ”

ငယ်သူငယ်ချင်းနှင့်အခန်းထဲရှိသမျှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူမိသားစုများကပါ

ရမ်းဗဟာဒူးကို ဝိုင်းကြည့်နေကြကုန်ပြီ ၊ ရမ်းဗဟာဒူးစိတ်ထဲတွင်လည်းအတော်လေး

စိတ်မကောင်းဖြင် မျက်နာပူအားနာနေမိသွားလေသည်…ထိုစိတ်မကောင်းဖြစ်နေစိတ်ကို

မီးရှိန်မြှင့်ပေးလိုက်သူမှာနတ်ဆရာ၏မေးခွန်းကိုဖြေနေရသည့် ဂျာမွန်းအောင်ကိုယ်တွင်းမှ

တစ်စုံတစ်ခု…. ၊

“ သား..သား..လေးပီဂျေးနင်ဒီကိုလိုက်လာတာလား ”

ဒီတစ်ကြိမ်အံ့အားသင့်ရသူမှာရမ်းဗဟာဒူးပင်ဖြစ်သည် ၊ ဝင်ပူးနေတဲ့သူက

အမေဖြစ်သူဒေါ်မိုင်းရာ ၊အခုလည်းအမေကပီဂျေးဟုခေါ်ပြန်ပြီ ၊ ပီဂျေးဆိုသည့်အမည်မှာ

ရမ်းဗဟာဒူး၏အိမ်ခေါ်နာမည်ဖြစ်ပြီးတစ်အိမ်လုံးတွင် ငယ်စဉ်ကသူ့ကိုပီဂျေးဟု

အမေတစ်ဦးတည်းကခေါ်လေ့ရှိတာကို ပြန်စဉ်းစားမိသွားကာ…အမေကိုယ်တိုင်က

အောက်လမ်းဆရာမ ၊ စုန်းကေ၀ ဖြစ်နေပြီးဘေးအိမ်ကသူငယ်ချင်းအရင်းဖြစ်သူရဲ့ ညီမလေးကို

ပြုစားထားသည်…သေအောင်လုပ်နေသည်ဟုတည့်ကြီးပြောသွားသည်ကိုမယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်

ဖြစ်ရသည် ၊ရမ်းဗဟာဒူး လုံး၀ မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေမိသည် ၊ မိခင်ကြီးဒေါ်မိုင်းရာဆိုသူမှာ

ဘုရားတရားဘာသာရေးအရမ်းလုပ်သူဖြစ်သည် ၊အချိန်တိုင်းဘုရားစုတတွတ်တွတ်ရွတ်နေတတ်သူ ၊

ဘုန်းကြီးဆွမ်းကပ်လှူရင်တောင် ဘုန်းကြီးကိုလောင်းလူမည့် ပစ္စည်းများ လှူဖွယ်ရာများထည့်ရာတွင်သုံးသည့်

ပန်းကန်များကိုမည်သည့်အခါမျှအိမ်အတွက် သုံးလေ့မရှိအဲလောက်ထိဘုရားတရားလုပ်သူဖြစ်သည် ၊

ယခုတော့ မိမိထင်ထားသည့် မိခင်ဖြစ်သူမှာမယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပင် … ၊ ရမ်းဗဟာဒူးတစ်ယောက်

ရှက်ကလည်းရှက် ဝမ်းနည်းစိတ်ကလည်းအပြည့်ဖြစ်လာတော့ မနေနိုင်တဲ့ မျက်ရည်မိုးတွေက

မျက်တောင်အိုတွေကြားထဲရီးလေးတွဲခိုနေကြရင်းတစ်ချို့က ကြမ်းခင်းပေါ် တစ်ပေါက်ပေါက်ကျနေတော့သည် ။

ထို့နောက် ပြောပြောဆိုဆိုမပြုတော့ဘဲရမ်းဗဟာဒူးမတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရင်း

နတ်ဆရာကိုလက်ညှိုးထိုးကာ

“ ဟေ့လူ…ဒါနောက်စရာမဟုတ်ဘူးနော်…အခုရောက်နေတာအခုဂျာမွန်းအောင်ကိုယ်ထဲမှာ ဝင်စီးနေတာ

ကျုပ်အမေသေချာလား…ကျုပ်အမေလား….. ”

နတ်ဆရာကတစ်ခွန်းမျှပြန်မဖြေနိုင်သေးခင် ဂျာမွန်းအောင်က

ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်လေရာ…. ၊ ရမ်းဗဟာဒူးတစ်ယောက်အိမ်အပြင်ကိုထွက်သွားကာ

ခြေထောက်ဗလာဖြင့် မြို့စွန်နေရာသို့အကုန်ပြေးသွားရင်းအိမ်အရောက်တွင် မိမိအမေဖြစ်သူမှာ

အိမ်မှုကိစ္စများကိုပြုလုက်နေလေသည် ၊ နတ်ဆရာဆီမှာပြောတုန်းကကဲ့သို့

ပြုပ်လုပ်နေသည့်အောက်လမ်းဆရာမမဟုတ်သည်မှာသေချာသွားပြီဖြစ်၍

ကချင်ဓါးရှည်ကြီးကိုလွယ်လာခဲ့ပြီးပယောဂကုနေသည့်နေရာသို့ ရောက်သည့်အခါ

နတ်ဆရာနှင့် လူနာဂျာမွန်းအောင်တို့ကိုမလိမ်မညာတမ်းသေချာခေါ်ပေးဖို့ ငါပြောချင်တယ်

လိမ်ညာရင် ဒီမှာဇာတ်ပြတ်သွားမယ်….ခုနကဝင်ပူးတဲ့ကောင်က ဒေါ်မိုင်းရာလို့ပြောသွားတယ်နော်

ဒီတစ်ခါ လိမ်ရင် ငါမပြောတော့ဘူးမင်းသေပြီသာမှတ် ”ဟုသေချာပြောလိုက်ရာ

နတ်ဆရာလည်းဒီတစ်ကြိမ်သေချာအမိန့်ပြန်လိုက်ရပြီးမကြာခင်လူနာမှ

စကားစပြောလာတော့သည် ၊ ဂျာမွန်းအောင်သည် သူ့သားဖြစ်သူချစ်ခွင့်ပန်ရာမှာ

လူကြားထဲတွင်အော်ဟစ်ငြင်းဆိုခဲ့သည့်အတွက်အရှက်ရခဲ့ကြောင်းနှင့် ဂျာမွန်းအောင်နားတွင်

ကပ်နေသည့် ရမ်းဗဟာဒူးတို့အပေါ်အသားပေးနေသည်ကိုလည်း ကြည့်မရသောကြောင့်

ရမ်းဗဟာဒူးတို့အိမ်ဝိုင်းတွင်းအငွေအသက်များမှတစ်ဆင့်အခေါ်အဝေါ်အချို့ကို

သိရှိပြီးပယောဂစစ်ဆေးခံတဲ့အခါ လိမ်ညာထွက်ဆိုပြီးပယောဂအစစ်ခံကာရမ်းဗဟာဒူး ၏

မိခင်အပေါ် လွှဲချလိုက်မိကြောင်းလည်း ဝင်ခံလာတော့သည် ။

ထူးခြားသည်မှာရမ်းဗဟာဒူးတို့အိမ်ဝိုင်းတွင်း ထိုပညာသည်မှာ

တိရစ္ဆာန်တစ်ယောက်အသွင်ယူ၍ နေထိုင်လေ့လာခဲ့သည်ဟုပြောသွားသေးသည် ၊

ထိုကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးရမ်းဗဟာဒူးတို့ခြံထဲမှာညနေစောင်းပြီဆိုသည်နှင့်

တစ်ကိုယ်လုံး နှုတ်သီးမှအစအမောက်အဆုံးတစ်ကိုယ်လုံးခြေလက်ကအစ

အနက်ရောက်ရှိသည့် ကြက်နက်မကြီးတစ်ကောင်ကိုတွေ့တတ်ပြီး

ခြင်းတောင်းများဖြင့် မည့်သို့ဖမ်းဖမ်း ၊ လေးခွဖြင့် မည်မျှပစ်ပစ် ၊

ဖမ်းမမိ ၊ ပစ်မထိတတ်သည့် ကြက်နက်မကြီးတစ်ကောင်ရှိနေကြောင်း

သတိထားမိသွားသည် ၊ ထိုကြက်နက်မကြီးမှာလူသားအဖြစ်မှ ပြောင်းလဲ

ဟန်ဆောင်ထားကြောင်းပိုသိသာစေသည့်အချက်မှာနားကွင်းနှစ်ဖက်ပါနေခြင်းပင် ၊

လူပုံစံမှာကတည်းက ပတ်ဝန်းကျင်သတိထားမိစေသည့် ရွှေရောင်နားကွင်းများမှာ

ထိုပညာသည် ကြက်နက်ဘဝအယောင်ဆောင်ပြီးရမ်းဗဟာဒူးတို့ခြံထည်းလာသည့်တိုင်

ကြက်မကြီး၏ နားနေရာများတွင် နားကွင်းများဖြင့်အံသြထူးခြားဖွယ် တွေ့မြင်နေရခြင်းမှာ

ဆန်းကျယ်လှသည် ၊ နောင် မိုးလင်းခါနီးလျှင်အဲ့ဒီကြက်မကြီးအလိုလိုပျောက်သွားတတ်သေးတယ် ။

ဤ သို့ ပယောဂစစ်ခံရာတွင် လိမ်ညာရန်တိုက်တတ်သော ၊ ပညာသည်ဖြစ်လင့်ကစား

နားကွင်းကြီးပန်ထားသည့် ကြက်မအနက်ရောင်ကြီးအဖြစ် ပုံစံပြောင်းတတ်သောပညာသည်တစ်ဦးအကြောင်း

သေချာသိလိုက်ရသည် ၊ နောက်ပိုင်းတွင် ဆရာဖြစ်သူနိုင်သဖြင့် ဂျာမွန်းအောင်တစ်ယောက်

ယခင်ကဲ့သို့ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလန်းလန်းဆန်းဆန်းထူထူထောင်ထောင်ပြန်ဖြစ်လာခဲ့လေတော့သည် ၊

ဆရာဖြစ်သူကိုမိသားစုမှ ပေးထားသသည့်ကတိအတိုင်းပညာသည်ကိုတော့

အပြင်မှာတကယ် ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျူးလွန်ခဲ့ခြင်း မပြုခဲ့ကြပါ ။

ကြိုးစားပါဦးမည် …

~ မိုးစွေ ~

စာပြီးချိန် - 26.3.2019( 2 : 06 Am )