“ ငါပိုင်တဲ့နေရာ ”

ဇာတ်လမ်း / စာရေးသူ - “ မိုးစွေ ” ( ဖြစ်ရပ်မှန် )

“အခုလို ဒီကလေးတွေ မင်္ဂလာပွဲလေးအထမြောက်သွားတော့လည်း ကျွန်မတို့ ရင်အေးရတာပေါ့လေ.. ”

“ မှန်တာပေါ့အစ်မ ရယ် ..အဓိက က ဒီကလေးနှစ်ယောက် မင်္ဂလာဆောင်လေး ချောချောမွေ့မွေ့

ပြီးသွားတာပဲ ဝမ်းသာရမယ်… ”

မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုအပြီးတွင် သားရှင်နှင့် သမီးရှင် မိခင် နှစ်ဦး ပီတိဖြာနေသည့် မျက်နာထားဖြင့် ရယ်မောကာ

စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည် ။ ဖခင်နှစ်ဦးမှာလည်း ခမည်းခမက်ချင်း ရင်းနီးဖော်ရွေစွာ

စကားဆိုနေကြပြန်လေသည် ။

မောင်လွင်ဟိန်း နှင့် မသဲဖြူ တို့၏ မင်္ဂလာပွဲလေးမှာ ဤသို့ပင် ပျော်စရာများဖြင့် ပြည့်စုံစွာ ဖြစ်မြောက်ခဲ့လေပြီ ။

သူတို့နှစ်ဦးမှာ တက္ကသိုလ် ကျောင်းတက်နေရင်း ချစ်ကြိုက်ကြပြီးနောက် ကျောင်းမပြီးခင်မှာပင်

လက်ထပ်လိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည် ။ နှစ်ဖက်မိသားစုများမှာလည်း လူလတ်တန်းစားများဖြစ်ကြ၏ ။

မောင်လွင်ဟိန်း မှာ ငယ်စဉ်မှပင် ကားများအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားသူဖြစ်၍အနီးအနားရှိ ကားဝပ့်ရှော့

(Workshop) များတွင်သာအမြဲလိုလို သွားရောက်နေရာမှ ထို ကားဝပ့်ရှော့ရှိ ကားဝေါ့ရှော့ဆရာ(ပိုင်ရှင်)နှင့်

လွန်စွာရင်းနီးခင်မင်သွားလေခဲ့ရာ…. ။ စိတ်ရင်းကောင်းသူ ကားဝပ့်ရှော့ဆရာမှာလည်း

မောင်လွင်ဟိန်းအား သားတပည့်သဖွယ် သတ်မှတ်ပြီး သူတတ်သမျှ စက်ပြင် ပညာများကို

သင်ကြားပေးလေသည် ။ မောင်လွင်ဟိန်း မှာလည်း ဆရာဖြစ်သူအပေါ် ရိုသေလေးစားပြီး

ဆရာဖြစ်သူ လုပ်ငန်းတွင် လခမယူပဲ လခစားအလုပ်သမားများထက် ပို၍အားတတ်သရော

ဝင်လုပ်ကိုင်ပေးလေသည် ။ စိတ်ထားပြည့်ဝသည့် ဝပ့်ရှော့ဆရာမှာလည်း မောင်လွင်ဟိန်းအား

လူလည်ကျကာ မတရား မတန်မရာ မခိုင်းစေပဲ ရသင့်ရထိုက်သည့် လုပ်အားခများကို ပေးလေ့ရှိသည် ။

ဤသို့ပင် မောင်လွင်ဟိန်း မှာ ပညာရေးထက် စီးပွားရေး(အတတ်ပညာတစ်ခု)ကိုသာ ပို၍အားသန်နေသူတစ်ယောက်ပင် ။

မသဲဖြူ မှာ မောင်လွင်ဟိန်း ကဲ့သို့ မဟုတ်ချေ ၊ မသဲဖြူ တို့မိသားစုမှာ မိသားစုဝင်များလှသည် ၊

မိဘနှစ်ပါး ၊ သူမ၏အထက်တွင်အကြီးဆုံးအကိုကြီးတစ်ယောက်ရှိပြီး ၊ မသဲဖြူ မှာ ဒုတိယသမီးဖြစ်၍

သူမ၏အောက်တွင် ညီမငယ်တစ်ဦးနှင့် မောင်ငယ်တစ်ဦးရှိသေးသည် ။ သို့ရာတွင် မသဲဖြူ တို့ မိသားစုတွင်

အစ်ကိုကြီးသည် များစွာအားကိုးရလေသည် ၊အစ်ကိုကြီးကမိန်းမ မယူသေးပဲ ညီငယ်ညီမငယ်များအတွက်

မိသားစုအတွက် လွန်စွာအနွံတာခံသူဖြစ်ပြီး မောင်နှမ မိသားစုများအားလုံး၏တာဝန်များကိုလည်း

တစ်ကိုယ်တည်း ခံယူထားသဖြင့် မသဲဖြူအတွက် များစွာ သက်သာလေသည် ၊

မသဲဖြူ ကောင်းစွာ ပညာဆည်းပူးနိုင်ပြီးနောက် စားဝတ်နေရေးအတွက်လည်း ပူစရာမလိုခဲ့ပေ ၊

အစ်ကိုကြီး ကျေးဇူးကြောင့် လူတန်းစေ့ထက်ပင်သာလွန်ကာ နေထိုင်နိုင်လေသည် ။

ဤသည်တို့မှာ မောင်လွင်ဟိန်း နှင့် မသဲဖြူ တို့၏အကြောင်းများဖြစ်သည် ။

သူတို့ နှစ်ဦးအိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပင် သားလေး နှစ်ဦး ထွန်းကားခဲ့လေသည် ။

မိန်းမနှင့် ကလေးနှစ်ဦး၏ မိသားစုတာဝန်များမှာလည်း မောင်လွင်ဟိန်း ၏ ပုခုံးပေါ်သို့ ကျရောက်လာခဲ့ချေပြီ ။

လင်မယားနှစ်ယောက်အသက်ငယ်ငယ်အတန်းပညာ ဆုံးခန်းမတိုင်ခင်အိမ်ထောင်ကျ ၊အသက် ငယ်ငယ်ဖြင့်

သားသမီးယူလိုက်သောကြောင့် ယခုအချိန်တွင် ကလေးကိစ္စများအိမ်မှုကိစ္စ ၊ စီးပွားရေးများဖြင့် မအားလပ်ပဲ

နေ့စဉ် ရုန်းကန်နေရလေသည် ၊ သောကများသည်လည်း မဖိတ်ခေါ်ပဲအချိန်ပြည့် ဝင်ရောက်လာလေ့ရှိသည် ။

မောင်လွင်ဟိန်း တို့သည်လည်း ထိုအချိန်မှ သူတို့ မိဘများ၏ တန်ဖိုးကို ပိုပိုပြီး နားလည်သဘောပေါက်လာခဲ့ရလေသည် ။

ဖခင်၏ ဝင်ငွေအပြင် မောင်လွင်ဟိန်း ကိုယ်တိုင် ဝေါ့ရှော့တွင်အပျော်လုပ်ကိုင်ခြင်းမှရရှိလာသော ဝင်ငွေများမှာ

စားဖို့သောက်ဖို့ရာ မပူပင်ရသော်လည်းအပိုသုံးများအတွက် ငွေကို များစွာ ချွေတာနေရလေသည် ။ နောက်ဆုံးတွင် မောင်လွင်ဟိန်း

ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချလိုက်သည် ။ မိဘအားဆက်၍ ဒုက္ခမပေးလိုတော့ပဲ သူတတ်ကျွမ်း ဝါသနာကြီးသည့် ကားဝေါ့ရှော့ လုပ်ငန်းကို

ပီပီဲပြင်ပြင် လုပ်ကိုင်ရန် ကြံရွယ်လေတော့သည် ၊ ထိုသို့ ကြံရွယ်ပြီးနောက် နောက်တစ်နေ့တွင် သူ၏လုပ်ငန်းခွင်ရှိ

ဆရာဖြစ်သူအားအကူအညီတောင်းဖြစ်ခဲ့သည် ။

“ ဆရာ ကျွန်တော် ဆရာ့ကိုအကူအညီ တောင်းစရာလေးရှိလို့ပါ ”

မောင်လွင်ဟိန်း ၏ မပြောစဖူး စကားအဆန်းတွေကြောင့် ဆရာဖြစ်သူမှာလည်း

တအံ့တသြဖြင့် ပြန်ပြောသည် ။

“ ဟ.. ငါ့ကောင်ကြီး ဒီနေ့ တယ်ထူးဆန်းလှချည်လား … ထူးထူးဆန်းဆန်း

စကားတွေပြောနေပါလားကွာ .. ဆိုစမ်းပါဦး ငါ ဘာကူညီပေးရမလဲ ”

ဆရာဖြစ်သူ၏ စကားကြောင့် မောင်လွင်ဟိန်း လွန်စွာ ဝမ်းသာသွားပြီး

ဖြစ်ကြောင်းကိုရှင်းပြန်တော့၏ ။

“ ဒီလိုပါ ဆရာ ကျွန်တော်အိမ်ထောင်ကျပြီး သားလေးနှစ်ယောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်

ရခဲ့တာလည်း ဆရာအသိပဲလေ ၊အခုကျွန်တော်က လူပျိုမဟုတ်တော့ဘူး သွားချင်တိုင်းသွား လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေတဲ့

အချိန်တုန်းကတော့ မိဘပိုက်ဆံထိုင်သုံးနေရတာ

လူကြားကောင်းတယ်လေ.. ၊အခုက ကျွန်တော် သားနှစ်ယောက်အဖေဖြစ်နေပြီ ၊

ဒါတောင် ကျွန်တော်က မိဘကို ဒုက္ခပေးနေတုန်းဆိုတော့ ကြာတော့

အဖေ့ကိုလည်းအားနာလာတယ်.. ကိုယ်ကလုပ်မကျွေးတဲ့အပြင် ဒုက္ခပေးနေမိတယ်လို့ခံစားမိတယ်

နောက်ပြီး ကျွန်တော့် သားလေးတွေနဲ့ မိန်းမကိုလည်း

မျက်နာပူမိတယ် ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ပညာ(စက်ပြင်) ကျွန်တော့်အစွမ်းအစနဲ့

ဝေါ့ရှော့ လုပ်ငန်းလေးတစ်ခု လုပ်ချင်လို့အရင်းအနီးနည်းနည်း နဲ့စလို့ရအောင်

ဆရာလမ်းပြ ကူညီပေးပါဦးဗျာ…. ”

မောင်လွင်ဟိန်း စကားအဆုံးမှာ ဆရာ ဖြစ်သူလည်းအနည်းငယ်တွေဝေသွားရလေပြီ…. ၊

ဝေါ့ရှော့အလုပ်ဟူသည်အရင်းအနီးအနည်းငယ်ဖြင်အလုပ်ဖြစ်မည့်အလုပ်မျိုးမဟုတ်ပေ.. ၊

သို့သော် ဆရာမှာ မောင်လွင်ဟိန်း ၏အခြေအနေအရပ်ရပ်ကိုအမှန်ပင်သိရှိသည့်

သူတစ်ဦးဖြစ်သည်က တစ်ကြောင်း မောင်လွင်ဟိန်း မှာလည်း သူ၏ သားလို

တပည့်ရင်းလို လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် စသည့်အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့်

အတန်ကြာ တွေဝေနေရာ မှ ဆုံးဖြတ်ချက်အကြံ တစ်ခုခု ရသွားသည့် ပုံဖြင့်မျက်ခုံးများကိုပင့်လိုက်ရင်း ….

“ မင်းဒီလို ပြောလာတော့လည်း ငါ့ဘက်က လုပ်ပေးနိုင်တာအကုန် လုပ်ပေးရုံရှိတော့တာပေါ့ ..

ဒီလို ငါ့ကောင်ရ ….မင်းကိုငါပြောပြမယ်..လောလောဆယ် မင်းဆိုင်ကိုငွေအရမ်းမထည့်နဲ့ မင်းက ကားပြင်တာ

ကားဆေးမှုတ်ကျွမ်းတော့ ငါ့မိတ်တွေကိုလည်း မင်းဆိုင်ဆီလွတ်ပေးမယ်… သြော်ဆိုင်ဆိုလို့…

ငါပြောရမှာသတိရသွားပြီ..အေး..အဲ့ဒီဆိုင်ကိစ္စပြောမလို့ကွ …. မင်းနေရာအခတ်အခဲရှိတယ်ဆိုတော့

ဒီလိုလုပ် မြို့ပြင်က ငါ့ဆိုင်ခွဲကို မင်းသိတယ်မို့လား… ”

ဆရာ၏ စကားကို မောင်လွင်ဟိန်း က ခေါင်းတဆက်ဆက် ငြိမ့််ပြလိုက်ရာ

ဆရာက ဆက်ပြီး

“အေး…အဲ့ဒီဆိုင်မှာက စက်ပစ္စည်းတွေကလည်းအဆင်သင့်ပဲ နောက်ပြီး

မိတ်ရပြီးသား ဆိုတော့ မင်းအဆင်ပြေလောက်တယ် ငါကအလှမ်းဝေးတော့

သိပ်မသွားချင်တော့ဘူးအဲ့နေရာကို ငါငှားထားတာ ဒီလကုန်ရင် စာချုပ်ပြည့်ပြီဆိုတော့ မင်းဆက်ငှားလိုက် ၊

ပြီးရင် မင်းနာမည်နဲ့မင်းဘာသာအဲ့နေရာမှာအဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့ပဲ ဆက်လုပ် နောက်ပိုင်းအဆင်ပြေမှ ငါ့ကို ပစ္စည်းဖိုး ပြန်ပေးပေါ့ကွာ…. ။ ”

ဆရာဖြစ်သူမှာ သူ၏ နာမည်ရနေပြီး ဝင်ငွေကောင်းသည့် နေရာအား မောင်လွင်ဟိန်း ကိုအဆင်ပြေစေရန်

ရက်ရက်ရောရော ပေးလိုက် သောကြောင့် ဆရာ၏မေတ္တာ စိတ်ထားကို မောင်လွင်ဟိန်း တစ်ယောက် မြင်မိပြီး

နေရာမှာပင် ဒူးတုပ်လျှက် ဆရာဖြစ်သူကို ရှင့်ခိုးကာ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းအခါခါ ပြောခဲ့လေသည် ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ ကိုမိုးကြီး ရဲ့ တပည့်လက်စွမ်းကလည်း ဆရာ့နီးနီးကို ကောင်းတယ်နော် …

လက်ရာသေသပ်ပြီး ဈေးကလည်းတော်တော် တန်တယ်ကွ ”

“ ဟေ…. ဟုတ်လားကွ သူ့ရဲ့ ဘယ်တပည့်လည်းကွ ဘယ်နားမှာဆိုင်ဖွင့်ထားတာတုန်း

လုပ်စမ်းပါဦး ငါလည်း တစ်ခါလောက် စမ်းပြင်ကြည့်မလို့ .. ”

“ မင်းကလည်းကလည်း မနောက်နဲ့လေ ..‘…….’ကောင်လေးကိုပြောနေတာ သိတယ်မို့လားသူက

အခုအရင် မြို့ပြင်က သူ့ဆရာ ကိုမိုးကြီးရဲ့ဆိုင်ခွဲမှာ တစ်ကိုယ်တော် ဆိုင်အသစ်ပြန်ဖွင့်ပြီး လုပ်နေတာကွ.. ”

“ မင်းပြောတာ မြို့ပြင် ‘ …. ’ ကဆိုင်မို့လား ”

“အေးဟုတ်တယ်လေ..အဲ့ဆိုင်လေ.. ”

“ ဟာ.. ကောင်လေးတွေ မိသားစုကရောအဲ့မှာပဲနေကြတာလား… ပြသနာပဲကွာ…

မင်းအဲ့နေရာအကြောင်းမသိတာလည်းမဟုတ်ဘူး.. သူတို့ဆရာကိုယ်တိုင်ကအဲ့နေရာအကြောင်းမသိပဲ လုပ်ငန်းလုပ်နေတာအခု ကောင်လေးက ဆက်လုပ်နေတော့ ဒုက္ခပါပဲကွာ…

ဒီကောင်လေး မိသားစုအတွက်တော့ ငါရင်လေးမိတယ်.. ဟူး……… ”

တက္ကဆီ (Taxi) ယာဉ်မောင်း(Driver) မိတ်ဆွေနှစ်ဦးသား မြို့ပြင်မှ ကိုလွင်ဟိန်း ၏

ကားဝေါ့ရှော့ လေးအကြောင်းပြောနေကြခြင်း မဟုတ်ပင်.. ။

သူတို့၏စကားထဲတွင် ထိုနေရာလေးမှာ မည်သည့် ကိစ္စများဖြစ်ပွားခဲ့ သည့်အတွက် ပြသနာ တတ်မည် ၊

ဒုက္ခရောက်မည် ၊ စိတ်ပူသည် ၊ ရင်လေးသည် စသဖြင့် ပြောနေကြသနည်း ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

( တစ်လခန့်ကြာသော် )

“ မေမေ သမီးဒီနေရာကြီးမှာနေရတာ စိတ်မသန့်ဘူး ညညဆို ကိုလွင် ကလည်း

သူ့အလုပ်နဲ့သူ ညနက်မှအိပ်တယ် ၊ သမီးကအားနေတဲ့သူဆိုတော့အချိန်ပြည့်

ဒီအိမ်ခန်းထဲမှာ ကလေးတွေနဲ့ နေနေတော့ သတိထားမိနေတာကြာပြီ ၊ သမီးကြောက်တယ် မေမေ ”

ဖုန်းထဲမှ မသဲဖြူ ၏ စကားကြောင့် သူ၏ မိခင်မှာ လွန်စွာ စိတ်ပူသွားပြီး

“ ဟဲ့ သမီး … နင် မပေါ့နဲ့လေ ကိုယ့်ယောကျာ်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သေချာ ပြောပြပေါ့ ဟိုကလည်း နင့်ကို

ချစ်တာပဲ ဘုရားတရားလည်း မမေ့လေနဲ့ ငါ့မြေးတွေကို မျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံနဲ့

ကလေးတွေဆိုတော့…တော်ပါပြီဟယ်..ညည်းနဲ့တော့ ငါ့မြေးတွေ ငါစိတ်မချပါဘူး နင်တို့သားအမိ

ငါ့အိမ်ပြောင်းလာနေကြပါလား… ”

အမေဖြစ်သူ၏ စိုးရိမ်မှုပြင်းပြည့် စကားကို မသဲဖြူ ကအလန့်တကြား ပြန်တုန့်ပြန်လိုက်၏ ။

“ ဟာ. ဒါတော့ဘယ်ဖြစ်မလဲ မေမေရ ကိုလွင် တစ်ယောက်တည်း သမီးစိတ်မချဘူး ၊

နောက်ပြီး သမီး သူ့ကို မပြောပြတာမဟုတ်ဘူး ပြောပြတယ် သူကအဲ့ဒါတွေအယုံအကြည် မရှိတာ… ”

တစ်ဖက်မှ မိခင်မှာ သောကဖြစ်ပြီးနောက်အကြံတစ်မျိုးရသည့် လေသံဖြင့်

“ ကဲကဲ ဒါဆိုဒီလိုလုပ် သမီး ညီမနဲ့အဖေ ကို တစ်လလောက် ခေါ်ထားလိုက်ပေါ့ သူတို့ရှိတော့

ကလေးတွေထိန်းပေးတာ ဆိုင်ကိစ္စတွေကအစအကူအညီရတော့ သမီးသက်သာတာပေါ့

နောက်ပြီးအဖော်ရှိတော့ ကြောက်စိတ် လျော့သွားမှာပါ သမီး ”

မိခင်၏အကြံပေးစကားကို မသဲဖြူ ခေတ္တမျှ စဉ်းစားပြီးနောက် လက်ခံကြောင်းပြန်ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟုတ် မေမေ သူတို့ရှိတော့ သမီးအားရှိတယ် ၊ နောက်ပြီး ကိုလွင် ကလည်း သူတို့ကို ချစ်တော့

ပြသနာမရှိပါဘူး… ”

“အေအေး ဒါဆို နက်ဖြန်ခါ သူတို့ကို လွှွတ်လိုက်မယ် သမီးလည်းညအိပ်ရင် ဘုရားတရားမမေ့နဲ့ ကြားလား …. ”

စသဖြင့် မိခင်ပီပီ စုံစုံလင်လင် မှာကြားပြီးနောက် မကြာမီတွင် စကားကိုအဆုံးသတ် လိုက်ကြသည် ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မနက်ဖြန် မမဖြူ တို့ဆီကို ဘာလို့သွားခိုင်းတာလည်းမသိဘူး…. ။ မမတို့မှာ ဘာများအခတ်အခဲဖြစ်နေလဲ ၊

တော်ပါပြီလေ ငါဆက်မတွေးတော့ဘူး မနက်ဖြန် မမတို့ဆီရောက်မှ သေချာမေးရမယ် ။

တစ်ကိုယ်တည်း စဉ်းစားခန်းဖွင့်နေသူမှာ မသဲဖြူ ၏ ညီမဖြစ်သူအပျိုအရွယ် ကျောင်းသူလေး မပိုးအိမ်

ဖြစ်၏ ။

“ တီတီ တီတီ တီတီ ”

နာရီအလန်း (Alam) သံကြောင့် မပိုးအိမ်အိပ်ယာမှ ကမန်းကတန်းထလိုက်ပြီး

အစ်မဖြစ်သူထံသွားနေဖို့ လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းများကို ထုပ်ပိုးချေပြီ ၊ မြို့ထဲနှင့် မြိုပြင်

များစွာ မဝေးလှသော်လည်း ခဏခဏအိမ်ပြန်နေရမည်မှာ ပို၍အလုပ်ရှူပ်သည်ဖြစ်သောကြောင့်ပင် ။

မိခင်မှာအစ်မအတွက် ပေးသည့် ပစ္စည်းများ စားစရာများအားလည်း သိမ်းဆည်းသယ်ယူပြီးနောက်

ဖခင်နှင့်အတူအစ်မရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ နာရီပိုင်းမျှအငှားယာဉ်ဖြင့်သွားပြီးနောက်

အစ်မ၏ ဆိုင်သို့ရောက်ခဲ့လေသည် ။

“ ဟေ…ဘယ်သူတွေများလည်းလို့အဖေတို့ပါလား ၊ လာလာအဖေနဲ့ညီမလေး

အိမ်ထဲဝင် ပစ္စည်းတွေ ကျွန်တော် သယ်လာခဲ့မယ် ”

ကိုလွင်ဟိန်းအလုပ်လုပ်နေရင်းမှ ခရီးဦးကြိုပြုလိုက်လေသည် ။ ထို့နေ့ကလေးမှာ သူတို့၏

ဆိုင်လေးအတွင်းအမျိုးအဆွေ တရုန်းရုန်းဖြင့် နွေးထွေးသွားသယောင်ပင် ။

ည ၁၀နာရီအချိန် ။

“ ခွတ်ခွတ်ခွတ် … ဒေါက် ”

ညလူခြေတိတ်ချိန်တွင် ကိုလွင်ဟိန်း တို့၏ ဆိုင်ခန်း(အိမ်)ကလေးမှ ထူးဆန်းသည့်အသံတစ်ချို့

ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။

“အဖေအဖေ … ထပါဦး သမီးအသံတွေကြားနေရတယ်အဖေရောကြားလား… ”

မပိုးအိမ် မှာ သူမ၏ ဘေးခြင်ထောင်ရှိ ဖခင်ဖြစ်သူအား လေသံဖြင့် နှိုးလိုက်လေသည် ။

အအိပ်စက်သူ ဖခင်မှာလည်း ချက်ချင်း ထလာပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှအသံကိုနားစွင့်နေလေသည် ။

“ ခွတ်ခွတ်ခွတ် … ဂက်ဂက်ဂက် ”

“ ဘာသံတွေလည်းဟ… ဘဲအော်သံတွေပါလား ”

အသံများကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှာလည်းကြောင်ပြီး ရေရွတ်လိုက်မိသည် ။

ထို့နောက်အခြေအနေကိုရိပ်စားမိဟန် ရှိသည့် မသဲဖြူ မှာ ညီမနှင့်အဖေ တို့ရှိရာ

အခန်းသို့ ချက်ချင်းရောက်လာလေသည် ။

“ ဖေဖေ .. မိပိုး … ကြားကြလားအဲ့အသံတွေ… ”

“အေးကြားတယ် .. နင်တို့ဆိုင်မှာ ဘဲမွေးထားကြသေးလား ”

“ လုံးဝမမွေးထားဘူး … ဒီနားမှာလည်း ဘာကောင်မှမရှိဘူး ၊ ခွေးလို သတ္တဝါတောင် မရှိဘူး ဖေဖေ ”

“ ဟမ်…. ”

မသဲဖြူ ပြန်ဖြေလိုက်သည့် စကားကြောင့် သားအဖနှစ်ယောက် ထိန်လန့်သွားလေတော့သည်

ဖခင်မှာ မျက်စိမှိတ်ရင်းဘုရားကိုအာရုံပြုကာ ဘုရားစာများကို ရွတ်နေလေသည် ။

ထိုအချိန်တွင်အသံတစ်ခုကြားလိုက်ရပြန်သည် ။

“ တောက် ! ”

အသံမှာ တစ်စုံတစ်ယောက် ဒေါသဖြစ်၍ မာန်ပါပါဖြင့် တောက် ခေါက်လိုက်သည့်

အသံဖြစ်သည် ၊ ထိုအသံကြောင့် မသဲဖြူ နှင့် မပိုးအိမ် တို့မောင်နှမ နှစ်ဦး

ကြောက်လန့်ပြီးပူးကပ်သွားကြသည် ။ ဖခင်က

“ ဟဲ့ နင်တို့ကြောက်မနေကြနဲ့…. လာအခုထ သူခိုးလာဘာလား ထကြည့်ရအောင် ” ဟု

ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် ဓါတ်မီးဆွဲကာအိမ်အရှေ့ဘက်ကိုသွားရင်း

မှောင်မဲနေသည့် ဆိုင်ရှေ့နေရာ လမ်းမနေရာများကို ဓါတ်မီးဖြင့် ထိုးကြည့်လိုက်ရာ

အိမ်ရှေ့တွင် လှမ်းထားသည့် လေယူရာယိမ်းနေသောအဝတ်အချို့မှလွဲလျှင် မည်သည်မှ မတွေ့ရ ။

ထို့ကြောင့် မသဲဖြူတို့ တုန်လှုပ်သွားရင်းနောက်ကြောင်းပြန်လှည့်ကာ

အိပ်ပျော်နေသည့်ကိုလွင်ဟိန်း နှင့် ကလေးနှစ်ယောက်အခန်းသို့ သွားကြရန်

ဓါတ်မီးကိုပိတ်လျှက် ကိုလွင်ဟိန်း တို့အိပ်နေသောအခန်းသို့ သုံးယောက်သား ဦးတည်ရင်း

လှမ်းကြည့်လိုက်ကြရာ လူပုံစံ ၊ ရုပ်ဆိုးဆိုးအဘွားကြီးအိုတစ်ဦးပုံစံဖြင့်အရိပ်လိုလို လူလိုလို မဲမဲအရာတစ်ခုကို

အခန်းထဲရှိ ညအိပ်မီးသီးအလင်းရောင်ဖြင့် ပွင့်နေသည့်အခန်းတံခါးမှတစ်ဆင့်အတိုင်းသားမြင်လိုက်ရသည် ။

မြင်ကွင်းကြောင့် သားအဖ သုံးယောက် သွေးပျက်သွားချိန်တွင် ဖအေဖြစ်သူမှာ ဓါတ်မီးကို ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး

မြေးများကို စိုးရိမ်သည့်စိတ်ဖြင့်အခန်းထဲသို့ပြေးသွားလိုက်၏ ၊ သူ၏အနောက်မှ သမီးများမှာလည်း

ကပ်လျှက်ပါလာလေတော့သည် ။

အခန်းထဲသို့အရောက်တွင် သုံးယောက်သားအံ့သြကြီးစွာအာမေဍိတ်သံများ ပြိုင်တူထွက်မိကြသည် ။

“ ဟင်…..ဟာ…အလို… ”

သူတို့မြင်လိုက်ရသည့်အဖွားကြီးပုံံစံအရိပ်ကြီးမှာ ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်နေခြင်းဖြစ်သည် ။

အဖေလုပ်သူမှာ သမီးငယ်များကြောက်မည်စိုး၍ ခြင်ထောင်မှအရိပ်ကျခြင်းဖြစ်ကြောင်း

လီဆယ်ကာ ပြောခဲ့သည် ။

နောက်ညများတွင်လည်း သတိကြီးစွာထားအိပ်ကြလေသည် ။

ရန်ဖန်ရန်ခါ ထိုသို့သောအသံများ ကြားယုံမှအပ မည်သည့်အနှောက်အယှက်မှ မတွေ့ပေ ။

လွန်ခဲ့သော ညက ကြားခဲ့ရသော တောက်ခေါက်သံများ ဘဲသံများအဘွားကြီး ပုံစံ မဲမဲအရိပ်ကြီးသည် သူတို့

နားကြားလွဲခြင်း ၊အမြင်မှားခြင်း ပေလော… ။

သုံးလတင်းတင်းပြည့်သောအခါဝယ်…..

မပိုးအိမ် တို့ သားအဖအိပ်ပြန်ရတော့မည် ။ မပြန်ခင်အချိန်တွင် သားမက်ဖြစ်သူ

ကိုလွင်ဟိန်း ကိုလည်း မသဲဖြူ နှင့် သားနှစ်ယောက်အပေါ် ဂရုစိုက်ပေးရန် ၊

ကိုယ်တိုင်လည်းအရက်မသောက်ရန် ၊ ဘုရားတရားကိုလည်း….. ဘာသာရေးလွန်စွာ လုပ်သည့်

ဇနီးသည်နှင့်အတူ လက်တွဲညီညီ ပိုမိုလုပ်ကိုင်ရန် စီးပွားရေးကိုလည်းအဆင်ပြေပြေ လုပ်ကိုင်နိုင်စေရန်

ဆုပေးကာ စသဖြင့် ပြောကြားပြီးနောက် မပိုးအိမ် တို့ သားအဖအိမ်ပြန်ခဲ့ကြလေတော့သည် ။

အိမ်အပြန်လမ်းတွင် မပိုးအိမ် မှ “အဖေ သမီးတော့ မမကိုအဲ့နေရာကြီးမှာ

ဆက်မနေစေချင်ဘူး ၊ သမီးစိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲအခုအဲ့နေရာကလည်းထွက်လိုက်ရော

ထောင်ကလွတ်လာသလိုအမှောင်ထုထဲကအလင်းထဲရောက်လာသလို ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူး

တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့ပါးပြီး စိတ်တွေကြည်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ”

“အေး..အဖေလည်းတူတူပဲ စိတ်ထင်လို့ပါ သမီးရယ်အိပ်ယာပြောင်းလို့

နေမှာပါ တို့ သုံးတင်းတင်းနေပေးတာပဲ စိုးရိမ်စရာတော့ မရှိပါဘူး ၊ နင့်အစ်မကလည်း

ဘုရားတရားအရမ်းလုပ်တဲ့သူပဲလေ ”

“ ဒါပေမယ့်အဖေ ”

ဖခင်၏စကားအားအလိုမကျသည့်ဟန်ဖြင့် မပိုးအိမ် တစ်စုံတစ်ခုကို မပြောမှီပင် ဖခင်မှ

စကားစဖြတ်လိုက်သည် ။

“အဖေသိတယ်သမီး ”

အလိုအဖေက မည်သည်ကို သိနေသနည်း ?.......

ကိုလွင်ဟိန်း တစ်ယောက် ထိုနေရာတွင် ထူးခြားစွာအကျိုးပေး စီးပွားဖြစ်နေ လေသည် ။

( ခုနှစ် လခန့်ကြာသောအခါဝယ် )

“အီးဟီး………. ”

“ ဖေဖေ … မေမေ လာပါဦး…တိုကြီး ရေထဲကျသွားပြီ ”

ဆိုင်(အိမ်)ရှေ့မှ မပီကလာပီကလာဖြင့်အော်ပြောနေသည့် ကလေးငယ်၏

စကားကြောင့်အလုပ်လုပ်နေသူ ကိုလွင်ဟိန်း ထိတ်လန့်သွားပြီးချက်ချင်းပင်

သားဖြစ်သူထံပြေးသွားလိုက်သည် ။ ကလေးငယ် သားအကြီးကောင်လေးမှာ

ဆိုင်ရှေ့နှင့် လမ်းမကြားရှိ ရေမြောင်းကြီးတစ်ခုထဲတွင် ပြုတ်ကျနေလျှက် နာကျင်နေသဖြင့်

ငယ်သံပါအောင် ငိုကြွေးနေလေသည် ။ ကိုလွင်ဟိန်းတစ်ယောက် သားကြီးအား ရေမြောင်းထဲမှ

ချက်ချင်းဆင်းပြီး ဆယ်ယူလိုက်ရ၏ ။

ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကစားနေရာမှအဆော့လွန်အရှိန်လွန်ကာ မြောင်းထဲ ပစ်ကျသွားပုံရသည် ။

“ မိန်းမရေ လာပါဦး… ဒီမှာ ငါ့သားကြီး မြောင်းထဲကျလို့ ဆယ်ထားရတယ် ”

အိမ်နောက်တွင် ဟင်းစားလုပ်နေသည့် မသဲဖြူ မှာလည်း ယောကျာ်း၏အသံကြောင့်

အိမ်နောက်မှအသည်းအသန်ပြေးထွက်လာလေသည် ။

“ ဟယ်….သားကြီး ဘာဖြစ်ရတာလဲ ငါ့သား ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်နားနာသွားတာလည်း ”

စသဖြင့် သားဇောဖြင့် ပြာယာခတ်သွားလေသည် ။

ကလေးငယ်မှာ နာကျင်နေသဖြင့် ငိုလို့သာနေလေပြီး သူ၏ လက်(တတောင်စစ်)နားအား တစ်ဖက်လက်ဖြင့်

ပုတ်ပြလေသည် ။ မိဘများမှာလည်း ထိုအခါမှ မနေသာတော့ပဲ ကားဖြင့်အနီးရှိ ဆေးခန်းအားအသည်းအသန်

မောင်းထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ ဆေးခန်းသို့ရောက်သောအခါ ကလေးငယ်မှာ လက်ကျိုးသွားကြောင်းသိလိုက်ရပြီး

လိုအပ်သည့် ဆေးဝါးကုသမျှကို ခံယူစေသည် ။ ထို့နောက် မသဲဖြူမှာ သားကြီးနှင့်အတူ

ဆရာဝန်အနီးသွားနေစဉ် ကိုလွင်ဟိန်း မှ သားငယ်အားအကျိုးအကြောင်းမေးဖြစ်ခဲ့သည် ။

“ သားလေး…ေဖေဖေမေးမယ် မှန်မှန်ပြော သားကို မရိုက်ဘူး မဆူဘူး ကိုကြီးကို သားတွန်းချလိုက်တာလား

သူ့ဘာသူ ချော်ကျသွားတာလား ”

ကလေးငယ်မှာအသက် (၂) နှစ် နားလည်သည့်အရွယ် ရောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ပြန်ရှင်းပြန်နိုင်လေသည် ။

ခေါင်းကို တွင်တွင် ခါရမ်းရင်း

“ ဟုတ်ဘူး ဖေဖေ တား တိုကြီးကို ဘာမှမလုပ်ဘူး ၊ တား တို့ နှစ်ယောက် ချတမ်း ဆော့နေကြတုန်း

တိုကြီးကို မဲမဲကောင်ကြီးတစ်ကောင်က မြောင်းထဲတွန်းချလိုက်တာ ပြီးတော့

အဲ့ကောင်ကြီး ပျောက်သွားတယ် ”

သားငယ်ထံမှ မထင်မှတ်ထားသည့် စကားကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလွင်ဟိန်း လွန်စွာ

စိတ်လှုပ်ရှားသွားလေသည် ။

“ သား ဖေဖေ့ကို ညာတာမကြိုက်ဘူးအမှန်တိုင်းပြော သားပြောတာ ညနေမှန်းဖေဖေ သိတယ် ”

“ မဟုတ်ဘူး တားမညာဘူးအမှန်တိုင်းပြောနေတာ… တိုကြီးကို ဟိုကောင်ကြီးတွန်းချလိုက်တာ…

တား သေချာမြင်လိုက်တယ် သူတွန်းချလိုက်တာ .. ”

သားငယ်၏စကားများမှာအပ်ကြောင်းထပ် လောက်အောင်ပင် ။ ကိုလွင်ဟိန်း လည်း

သားငယ်အား ဒီကိစ္စ မိခင်ထံ မပြောရန် မှာကြားလိုက်လေသည် ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း

နားရှိလို့သာ ယုံရတာ ဒီအကြောင်းတွေ လက်မခံထားသူတစ်ယောက်မို့ ကလေးစကားဟုမှတ်ယူကာ

ပေါ့ပေါ့တန်တန် ထားလိုက်သည် ။

အသက် ( ၇ ) နှစ်အရွယ် သားကြီး ကိစ္စတွင် သူတို့ ပိုက်ဆံအတော်ကုန်သွားခဲ့သည် ။

တစ်နေ့ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်တည်း ထမင်းစားနေတုန်း မသဲဖြူမှ ကိုလွင်ဟိန်းအား

“ ဟိုနေ့က သားကြီးက ပြောတယ် သူကစားနေတုန်း တစ်ယောက်ယောက်က တွန်းချလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး

သူမြောင်းထဲကျသွား တာတဲ့ ၊ သားငယ်လေးမေးတော့ ဘာမှမပြောဘူး ယောကျာ်း ရှင်ရော ဘယ်လိုထင်တုန်း ”

ဟုမေးလေရာ … ကိုလွင်ဟိန်း မှာ သားငယ်အား မပြောရန် သူပိတ်ထားသည့်အကြောင်း သတိရသွားပြီး

မိန်းမ စိုးရိမ်တတ်မှန်းသိ၍

“ ကိုယ်လား … ဘယ်လိုမှ မထင်ပါဘူး သားကြီးက ဒီလိုပဲ ခုန်ပေါက်ရင်း ဆော့နေကျလေ

မြောင်းနှုုတ်ခမ်းနားသွားဆော့တော့အဲ့နားက ရေညှိနင်းပြီး ပြုတ်ကျတာ ဖြစ်မယ် ”

ကိုလွင်ဟိန်း ၏အဖြေမှာ သူလိုချင်သည့်အဖြေမဟုတ်သေးသဖြင့် မသဲဖြူ လက်မခံနိုင်သေးပေ ။

အာကာဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိမ်ဆိုး တိမ်ညစ်များဖြင့် ပြည့်နေလျှက်

ငှက်ဆိုးအုပ်များ သေမင်း၏တေးသွားကို ဆိုညည်းကာ ကောင်းကင်တစ်ခွင် မင်းမူနေကြသည် ။

မသဲဖြူ တစ်ယောက်တည်း ကားဝေါ့ရှော့အလုပ်ခန်းနှင့် တွဲလျှက်အိမ်လေး၏အနောက်ဘက်ခြမ်း

ရေချိုးခန်း နှင့်အိမ်သာ တွဲထားသည့် နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့သည် ၊

အိမ်သာခန်းသို့ လှမ်းအလာတွင်အိမ်သာ(ရေချိုးခန်း) မီးမှာလည်း ချက်ချင်းမှိတ်သွားလေသည် ။

ထိုစဉ်

ငှက်ဆိုးတစ်ကောင်မှာအချိန်ကိုက်အချက်ပေးသံသဖွယ်အော်ညည်းသွားပြန်လေသည် ။

“ ဂီး…………. ”

ရုပ်ချည်းတွင် မီးလုံးမှာ ပြန်လင်းသွားလေသည် ၊ ရှေ့သို့ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက် သောအခါ

မီးလုံးမှာ ပြန်မှိပ်သွားပြန်သည် ၊ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မှောင်မဲနေပြီးအေးစက်သည့် နံရံကိုအသာ စမ်းပြီး

လမ်းစရှာနေရ၏ ။ ထိုစဉ် မီးပြန်လင်းသွားလေတော့သည် ။

လင်းသွားသော မီးအလင်းရောင်နှင့်အတူ မျက်စိအရှေ့ရှိအိမ်သာအနီးတွင် ကျောပေးထားသည့်

အဘွားကြီးအိုတစ်ဦးကို မြင်လိုက်ရသည် ၊အဘွားကြီး ပုံစံမှာ လွန်စွာအသက်ကြီးသည့်

ပုံမျိုးဖြစ်၍ လက်ထဲတွင် တုတ်ကောက် တစ်ချောင်းအား ကိုင်ထားလျှက် စိတ်တိုနေပုံရသည် ။

အဘွားကြီးက လွန်စွာ သွေးပျက်ဖွယ်ကောင်းသည့်အသံအက်ကွဲကြီးဖြင့်အော်လျှက်

“ နင်တို့ ဒီမှာ လာမနေကြနဲ့…

ဒါ…ငါ….ပိုင်…တဲ့…နေ…ရာ….. ၊

ဘယ်…သူ..မှ…လာ..မ..နေ…ကြ…နဲ့ ၊

ငါ..လုံး၀ မကြိုက်ဘူး ၊ နင်တို့ မထွက်သွားရင်

ငါ နင်တို့အားလုံးကို ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ် ပစ် မယ် ” ဟု ပြောနေလေသည် ။

မသဲဖြူ လည်းကြောက်လန့်၍ ရှေ့မှအဘွားကြီးအား ကြောင်ကာ ကြည့်နေစဉ်မှာပင်

မီးသီးအလင်းမှာ မှိတ်သွားပြန်သည် ။

အမှောင်ကြောင့် မိုမိုကြောက်လန့် သွားပြီးအသက်ရှူသံများပြင်းလာကာ ၊

နှလုံးလည်းအဆမတန် ခုန်နေစဉ် မီးပြန်လင်းလာလေသည် ။

ထိုအခါ မသဲဖြူ ရှေ့မှ ကျောပေးထားသည့်အဘွားကြီးပျောက်ပျောက်ချင်းမလှ

ပြောက်သွားလေတော့သည် ၊အဘွားကြီးပျောက်သွားသဖြင့် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ လိုက်ရှာနေမိရာ

မမျှော်လင့်ပဲ သူ၏နောက်ကျောဘက်သို့ လှည့်အကြည့်တွင် သူမြင်လိုက်ရသည်က

ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေကာ မျက်နာတစ်ခုလုံး လောက်ကောင်များအပြည့်ဖြင့် တစ်ခေါင်းလုံး ဆံပင်မွှေးများ

ဖွေးဖွေးဖြူနေသည့်အဘွားကြီးမှ မသဲဖြူ ၏ မျက်နာနားသို့ကပ်လျှက်အသံနက်ကြီးဖြင့်

“ ထွက်…သွာ….ကြ…စမ်း… ” ဟုအော်လိုက်လေသည် ၊အဘွားကြီးပါးစပ်ဖွင့်လိုက်သောအခါ

ပါးစပ်တွင်းမှ လူသေကောင်ပုတ်နံ့နှင့်အတူ လောက်ကောင်ကြီးများ ပွင့်ထွက်လာလေတော့သည် ။

“အား…..!!!!!!!!!!!!!!!! ” တစ်ချိန်တည်းတွင် မသဲဖြူ မှာလည်း

ကြောက်လွန်းသဖြင့် ငယ်သံပါအောင်အော်ရင်း နောက်လန်ကျသွားကာ လောကကြီးနှင့်

ခေတ္တအဆက်အသွယ် ပြတ်သွားဟန်ရှိသည် ။

“ မိန်းမ….မိန်းမ.. သတိထားပါဦး… ယောကျာ်းလေ မိန်းမနားမှာရှိတယ် … သတိထားပါဦးကွာ ”

ယောကျာ်းဖြစ်သူ ကိုလွင်ဟိန်း ၏ ခေါ်သံကြောင့် မသဲဖြူအိပ်နေရာမှ လန့်နိုးလာလေတော့သည် ၊

လူတစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ ရေချိုးထားသည့် နယ် ဖြစ်နေပြီး နှလုံးမှာလည်းအဆက်မပျက် ခုန်နေလေသည် ။

မျက်စိရှေ့တွင် မြင်နေရသည့် ယောကျာ်အား ချက်ချင်းအားကိုးတကြီး ဖက်ထားလိုက်ရင်း ငိုချလိုက်မိသည် ။

“အိမ်မက်ဆိုးတွေဖြစ်နေလို့သာ…အီးဟီး….. ”

“ မိန်းမ စိတ်လျော့ .. ဗုဒ္ဓကိုအာရုံပြု သရဏဂုံ ၊ ဘုရားဂုဏ်တော် လေးတစ်လုံးချင်း

စိတ်ထဲက ရွတ် စိတ်ကိုလျော့ ကိုယ် ရှိတယ် ဟုတ်ပြီလား ကလေးတွေလန့်သွားမယ်

လာလာ မကြောက်နဲ့ … ”

ကိုလွင်ဟိန်း လည်းအကြောက်လွန်နေသည့် ဇနီးသည်အား သူ၏ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်လေသည် ။

မသဲဖြူ မှာ ယောကျာ်း၏ ရင်ထဲတွင် ခိုကပ်နေရင်းမှ ကြောက်စိတ်ကြောင့် ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက်ကြည့်နေမိသည် ၊

မျက်လုံးထဲတွင်အဘွားကြီး ၏ ပုံပျက်ပန်းပျက် ပုံစံကြီးအား ပြန်ပြန် မြင်ယောင်နေရင်းဖြစ်နေ၏ ။

အမှတ်မထင် ခြင်ထောင်အပြင် ခြေရင်းရှိအခန်းတံခါးသို့ကြည့်နေမိစဉ်အခန်းတံခါးမှာလည်း

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖြည်းညှင်းစွာ ပွင့်လာလေတော့သည် ။ လူတစ်ယောက်ယောက်အသာအယာ

တွန်းဖွင့်လိုက်သည့် ဟန်မျိုးဖြင့် ပွင့်လာခြင်းဖြစ်သည် ။ လက်တစ်ထွာခန့်မျှ ပွင့်လာသည့်

အခန်းတံခါးအားစိုးရိမ်တကြီး ရင်တဖိုဖို ဖြင့် မသဲဖြူ စိုက်ကြည့်နေမိရင်း လက်များမှာလည်း

ယောကျာ်းအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင် ၊ ထိုစဉ် တံခါးအောက်ခြေမှ

အမွှေးဖွားဖွားဖြင့် မဲမဲ နှင့် ဖြူဖြူအရောင်ရှိအဘွားကြီး ၏ ဆံပင်များသဖွယ်အရာတစ်ခုအခန်းထဲသို့

တိုးဝင်လာလေသည်ကိုအတိုင်းသား စမြင်လိုက်ရပြီး ။

မသဲဖြူ လည်း ဆောင့်တည်ခြင်းကာ မစွမ်း နိုင်တော့ပဲ ၊ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားရင် ယောကျာ်း၏

ရင်ထဲတိုးဝင်ရင်း လေသံဖျော့ဖျော့ ဖြင့်ပြောလိုက်သည် ။

“တံခါးဝမှာ သ..သ…သရဲ..မ…ကြီး..အဘွားကြီးအခန်းထဲဝင်လာနေပြီ..

ကိုယ်…လုပ်…လုပ်..လုပ်ပါဦး ”

ဇနီးသည်၏ စကားကြောင့် သရဲမကြောက်တတ်သူ ကိုလွင်ဟိန်း ပင်အနည်းငယ် ကြက်သီးထသွားပြီး

တံခါး၀အအောက်ခြေနားအား ကြည့်လိုက်မိရင်း ။

“ ဟားးး..ဟားး… ”

ရုတ်တရက် ထရယ်ပါလေရော…. ၊

အရူးတစ်ယောက်လို ရယ်မောနေသည့် ယောကျာ်းအား မသဲဖြူ

အံ့သြတကြီး ကြည့်လိုက်မိစဉ် ကိုလွင်ဟိန်း မှ

“ မိန်းမရာ မင်ကလည်းအာဂသတ္တိပဲ … သေချာလည်းကြည့်ပါဦး ဘယ်ကသရဲလည်း

ကြောင် ပါဟ…. ဟား….. ”

အမှန်ပင် ကြောင်တစ်ကောင်ဖြစ်နေ၏ ။

ထိုအခါမှ မသဲဖြူ လည်းအကြောက်ပြေလေတော့သည် ။

ကိုလွင်ဟိန်း မှ ဇနီးသည်၏ နဖူးထက်သို့အနမ်းတံဆိပ်လေးအသာအယာ

ပေးလိုက်၍ မသဲဖြူ ၏ ရှက်ပြုံးလေးအားအရသာခံပြီး ကြည့်နေပြန်သည် ။

ညချမ်းလေးတစ်ခုမှာအပြာရောင် ခြယ်လို့ ………. ။

မိန်းမတို့သဘာဝအတိုင်း ….

ဒုက္ခတစ်ခုခုကြုံလာရင် ပုံကြီးချဲ့ စိုးရိမ်တတ်တဲ့သဘောအတိုင်း

အားကိုးရာတစ်ခုခုရှာလာချေပြီ ။

ဗေဒင်ဟောခန်းတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည် …

“ ဆရာ…အဲ့ဒါပါပဲရှင်…

ဆရာ တစ်ချက်လောက်ကြည့်ပေးပါလား ”

ဗေဒင်ဆရာအား မိမိတို့အိမ်မှ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြလိုက်ပြီး

အကူညီတောင်းခံရာ ဆရာဖြစ်သူမှ ခေတ္တအာရုံခံနေပြီးနောက်

လွန်စွာ တည်ငြိမ်အေးချမ်းသည့်အသံဖြင့် ပြန်ပြောပြသည် ။

“အခုဖြစ်နေတဲ့အိမ်နေရာမှာ

မကောင်းတဲ့ ပရလောကသားတွေကိုမြင်နေရတယ်

သမီးယုံချင်မှ ယုံပါ ဆရာကတော့အသပြာဆရာမဟုတ်ဘူး

ဆရာသစ္စာဆိုထားတဲ့အတွက်

သူများလိုလိမ်ညာပြီးဟောပြောလို့လည်းမရဘူး

ဆရာမြင်သလောက်ပြောပြမယ်….

ငါ့သမီး တို့အိမ်မှာ မကျွတ်မလွတ်သေးတဲ့ပရလောကသားတွေရှိကြတယ် ၊

သူတို့ကိုချုပ်ကိုင်ထားတဲ့သူတစ်ယောက်လည်းရှိတယ်…

အဲ့သူကလည်း ပရလောကသားထဲကအဆင့်အတန်းတစ်ခုရှိနေတဲ့သူ ၊

လူလို့ပြောရရင် ရာထူးကြီးတဲ့သူ ၊အသက်ဝါကြီးတဲ့သူပေါ့ ၊ ဆရာဆိုလိုတာအဘွားကြီးတစ်ယောက်ပဲ ၊

သမီးအိပ်မက်အတိုင်းပ

ဆောင်းပါးများ